Nou daar zijn we weer! Om maar te beginnen met een vraag aan jullie: gaat het? Wij komen daar later op terug...

Eerst terug in de tijd naar donderdagmorgen (hebben wij moeite te verzinnen welke dag t steeds is): lekker geslapen, vroeg ontbijtje en om 8:30 gepakt en gezakt in de auto. Vandaag 375 km rijden, met name links. Maar als beloning voor als we er voor 14u zijn: een gamedrive op onze private gamereserve. Niet dat we dan de hele dag Super Mario spelen op een LAN-dag, 'game' betekent hier wild. Dus er zit wat wild op die plek. Nou, goedgemutst op pad en gas er op. Niet aan dovemansoren besteed, en ook op 2baanswegen mag je hier 100 of zelfs 120. Opdat jullie je ook wat beter voelen de Paulusma-update: we hadden wat regen. Kleine stukjes moest de ruitenwisser zelfs van de intervalstand af, het zit niet mee hè. Maar met de snelheid wel en dus zo Route 62 gevonden. Dat promoten ze hier een beetje als de Route 66 van ZA, maar wij delen dat beperkt. Het landschap was prima, met dramatische granieten bergen aan elke horizon, en met veel landbouwgrond die zo vroeg in het jaar best al dor is. Je zult maar hier geboren worden, 40km van elke vorm van beschaving. Maar na 150 km was er nog niets veranderd. Tijd voor een bakkie in één van de meerzeggende plaatsjes: leverde ook al niets bijzonders op.

Jullie begrijpen: om 13:10 waren we al binnen. Prima plek, geweldige akkomodasie zoals dat hier heet, maar de 'gastvrijheid' was hier meer van het type 'Ordnung muss sein'. Welkomstdrankje, wil je hier vanavond wel of niet eten en de gamedrive is niet vanmiddag maar morgenvroeg voordat ik mijn paspoort tevoorschijn had gefrutseld. Wij aangeven dat in onze beleving dat vanmiddag die drive zou zijn, maar de generatie van ons en ouder kent nog het gevoel van een tik in een LP: elke keer komt hetzelfde zinnetje voorbij: tomorrowmorning at 7.15h. Dus wij uiteindelijk maar onze gids van de volgende dag gebeld (van de wandeling) en hem gevraagd een half uurtje op te schuiven. Tevens de rendez-vous plek besproken: bij die nuut Spar, de nieuwe supermarkt.

Enfin, wij gaan zitten voor ons drankje, wordt dat half leeg bijna van onze tafel gejoept omdat het nu kennelijk lunchtijd was. Dat klopte, maar niet hier. Wel het romantic candlelight diner bij de tent besteld, en toen naar de tent. Dat was een Out of Africa tent, met 20 dragers om hem mee te zeulen... Geweldig bed, badkamer met wc, duo bad, stromend (warm) water, minikroeg (=minibar), ventilator maar ook een electrische verwarming én electrische deken, een braai en als klap op de vuurpijl: een buitendouche! Wel decent, de normen en waarden lopen hier nog wat achter op de onze, maar toch. En we hebben hem geprobeerd: by far de lekkerste douche die we hadden.

Maar goed: wij Oudtshoorn in. De struisvogelhoofdstad van de wereld. Inderdaad, al heel wat farms gezien met soms 300 van die beesten in alle maten aanwezig. Lekker tapashappie gedaan, en wat door het dorp geslenterd. Het is net Wim Sonneveld's dorp: het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets, maar... ons ook niet. Niet zo veel te beleven, de actie zit hem in die farms en de omgeving. Dus terug naar de tent. Fikkie gestookt op de braai, ging prima, en boekie lezen met witte wijn in de ondergaande zo'n, helemaal geweldig dus!!

Het eten werd gebracht, struisvogel natuurlijk, en ondanks dat die heerlijk was was dit precies hét momentje waarop ik mijn 'reguliere vakantiekoortsstuip' kreeg. Die krijg ik bijna altijd wel een keer. Dus bibberend in bed, electrische deken op max, en het Wlhelmus klappertanden. Mijn lief heeft zich uitstekend om mij bekommerd, goede pilletje er in en zo, en in ruil mocht (nou ja, nam) ze mijn struisvogelvleesspies, zó lekker vond zij hem ook (de rest van het bord was het ook net niet zeg maar). Mijn luiken gingen vroeg dicht, voor de optocht van zebra's, bles- en waterbokken die met de harmonie Sint Cecilia voorbij trok moet je bij haar zijn.

De volgende ochtend om 6u alweer helemaal het mannetje: gewapend met telelens naar de receptie voor onze ochtend gamedrive. Dikke stress: we moesten subiet ons diner betalen. Dat wilden we na de drive en het ontbijt doen, maar dat ging niet... Met 2 Zuidafrikanen een echte safari Landrover in. We zagen waterbokken, nyala's (ook soort hert), schildpadden, en blesbokken en zebra's die allemaal nog ff naar Yvonne knipoogden... Nog op zoek naar de 'Kameelperde', de giraffen, maar midden op de weg werd er opeens gekeerd, immers Ordnung muss sein. Ontbijtje op en nokken maar, naar de nieuwe Spar voor nieuwe avonturen. Later bedachten we dat we de wijn uit de minikroeg vergeten waren te betalen, maar dat zien we als hun compensatie voor het feit dat we dit niet op Tripadvisor zetten.

nu gingen we de Swartbergpas doen, een flinke onverharde bergpas die naar zo'n 1.500 m ging, en daar even wat wandelen, er ging nog een auto mee waar onze gids in zat, en bij een mooi uitzichtpunt stopten we en maakten we kennis met een NL echtpaar van goed in de 60 en hun dochter. We houden het bewust nu even anoniem. Het eerste wat de man vroeg: gaat het? Terwijl we nog de auto niet uit waren geweest, we alleen op de weg waren en het enige gevaar ervan kwam dat hij zijn auto liet terugrollen, of als een bejaarde door de bocht of zo, dus ja, het ging uitsteekbaar met ons. De gids ging iets vertellen, hij reageerde nog even maar zijn vrouw strafte dat direct af: laat je de meneer wel even uitpraten? Jij praat er altijd doorheen. Kortom echt een lekker op elkaar ingespeeld stel, dolle pret in die wagen daar! Los daarvan was de pas prachtig, met mooie uitzichten op de Maltjiesrivier en -streek. Boven op gingen we nog een dik uur wandelen, op zoek naar Protea's, de nationale plant hier. Ziet er prima uit. Echt een duidelijk verschil tussen het mannetje en het vrouwtje, en ik kan stellen: het waren mooie vrouwtjes. Als ik zo'n mannetje was zou ik het ook wel weten! Bij de hut kwamen we een stel van 67 tegen met een NL Toyota Landcruisers, die al 6 jr (!!) min of meer non stop aan het reizen waren. Hun beste advies: gewoon doen!! Maar wel met de Kerst thuis naar Overloon.

Goed, nog samen geluncht en toen waren we er klaar mme: afschudden die gasten! Nog 3 km door naar de Cango grotten, een soort Han of Remouchamps zeg maar. Mooi op tijd voor de normale tour, de adventuretour vereiste het schuiven door de 'Brievenbus': een opening van tussen 60 en 27 cm over een lengte van 5 meter. Nog een verhaal over iemand die op Nieuwjaarsdag 11u vast had gezeten en wij wisten het: leuk voor dat andere gezin - Gaat het? - maar niet voor ons. Grotten waren prima, niets mis mee.

En toen weer gas erop, 140 km naar Knysna, een kuststadje waar we nu zitten. Ging weer snel als vanouds en bij het inchecken wisten we het al: Tante Tilly stijl! Meest gastvrije plek die we tot nu toe hebben gehad. Binnen 5 minuten was het laatste tafeltje in het restaurant geregeld (welke heeft oesters? Oh, allemaal? Dan doe maar die met haal en brengservice), waren we aan oma en dochter voorgesteld en de invulling van de dag morgen doen we als je er tijd voor hebt gehad. Zo kan het dus ook. Het onderkomen zelf is helemaal in oosterse sferen, boeddhaatje hier en daar, allemaal houten paadjes en veel bamboe: laten we het Bamboo lodge noemen. Enfin, het busje kwam exact op tijd, werd helemaal bestormd, en we hebben heerlijk gegeten!! We kunnen de 6e december ook daar gaan eten Joop!

Vanochtend op het gemakkie ontbeten en de planning voor vandaag en morgenochtend gemaakt: vandaag een mountainbiketocht. Zij bellen: helaas, ging niet meer vandaag. Ze bekeek onze sippe gezichtjes, maar daar was de oplossing: ik heb er thuis 2 staan, geef me een half uur en ik heb ze hier. Gratis. Ik had het al gezegd over die gastvrijheid, toch?

Binnen het halfuur waren ze hier en wij op pad naar de Heads, de oostelijke ingang van de baai waar dit mooie dorpje aan ligt. Flinke wind, petje waaide af, maar wij Hollanders kunnen altijd fietsen, dus leuk tochtje. Op een gegeven moment over het strand en aangezien het eb was leek door een smal stroompje fietsen slimmer dan terug over de weg. Leek, want mijn trappers kwamen net onder water dus de schoenen maakten water. Yvonne had haar goede schoenen asn en was verstandiger, as usual. Op het uitkijkpunt nog wat naar de Zuidpool staan turen, vanaf hier is er een paar duizend km niets meer. Hier even een pizzaatje gedeeld en het ros weer beklommen, op naar de place to be waar we gisteravond waren, bij de hippe buurman van ons restaurant met de alles zeggende naam Tapas & Oysters. En dat deden we dus: oesters met mojito's en fronzen margarita's, het is tenslotte vakantie EN het was moed indrinken voor de terugweg tegen de steeds hardere wind in en de heuvel waar onze lodge ligt. En dat dat gelukt is zien jullie nu: het heeeeele verhaal staat er weer op.

Ondertussen staat Nederland niet stil, en dus staan wij even wel stil bij Marion en Ton en danken we Aster voor het zich vrijwillig laten wakker bellen en het managen van de apteek zoals dat hier heet tijdens Yvonne's afwezigheid: je bent een schat!

Ons bereikten tenslotte nog verontrustende signalen over mijn pa en de wifi in ons huis. Niet dat hij onze telefoon opnam of zijn mobiel of zijn voicemail afluisterde, nee, alles verliep via Joop want die heeft wel WhatsApp. Als je dat niet hebt ben je zoooo 2010 of zo... We kennen niet het hele verhaal, maar anders zou dit lange verhaal NOG langer worden. Anderzijds, al te kort mocht het ook niet worden, we weten dat er ook enkele nachtelijke lezers zijn die daarna heerlijk kunnen wegdromen, dussssss droom ze Oma!

Morgen reizen we weer flink en komen er waarschijnlijk wat wifiloze dagen, dus wanneer dit vervolgd wordt zien jullie vanzelf wel weer.